Mijn moeder is mijn moeder
Dat is gewoon een feit
Ik was een kleine baby
Toen raakte ze me bijna kwijt
Het ging niet helemaal goed
Moest in het ziekenhuis achterblijven
Afscheid nemen voor hoe lang
Het is niet te omschrijven
Het schip ging verder zonder mij
Voor niemand was dat leuk
De band tussen moeder en kind
Kreeg een gevoelige deuk
Terug aan boord kwam nummer drie
Later vier en vijf erbij
Ma moest de tijd verdelen
Dat telde ook voor mij
Varen heeft ook een risico
Het gaat soms ook wel mis
Verdrinken deed ik dus bijna ook
Maar pa dook zeer gewis
Mijn moeder stak mij in mijn bed
Dat vond ik maar heel raar
Maar ik heb er nooit bij stil gestaan
Hoe werd zij dit dan gewaar
Het was dan toch zover
De school kwam in het zicht
Een nachtmerrie eerste klas
Maar het was verplicht
Voor mij echt niet mijn beste tijd
Ik was weggedaan
Het ging niet anders
Maar was bij mijn thuis vandaan
Ook toen stond ik er niet bij stil
Hoe mijn moeder dit onderging
Overleven op die school
Was voor mij echt niet gering
Weer kreeg ik het voor elkaar
Te balanceren op ’t levens koord
Ik hing te ver over de trapleuning
Suisde naar beneden ongehoord.
Pa kwam naar het ziekenhuis
Ma die kon toen niet
Er waren nog meer kinderen
Maar dat zag ik toen zo niet
Van het schip toen naar de wal
De tijd gaat blijkbaar vlug voorbij
De puberjaren kwamen
Met de nodige kibbelarij
Eén ieder gaat de deur uit
Om op eigen benen te staan
En in die latere jaren
Heb ik veel ervaring opgedaan
Ma die kwam steeds helpen
Als het nodig was
In mijn woelig leven
Kwam dat wel van pas
Nu ben ik zelf oma
Denk over dingen na
Ik kan niets veranderen
Aan fouten die ik bega
Wel weet ik onder tussen
Nu pa er niet meer is
Mijn moeder is mijn moeder
Dat had ik in het verleden mis
Nu kunnen we wel praten
Vormen een moeder dochter paar
Als je daar zo oud voor geworden bent
Heb je toch nog iets voor elkaar
Dus ma ik wil graag hopen
Dat ook ik wijsheid wist te vergaren
Ik denk dat je zult zeggen
Het verstand komt met de jaren
